Het beveiligingsbedrijf ITsec waarschuwt dat de beveiliging van zonnepanelen mankementen vertoont, schrijft de Volkskrant vandaag. Door een lek in de beveiliging loopt de stroomvoorziening in Europa gevaar. Het lek zou zitten in de omvormers. Kwaadwillenden zouden deze eenvoudig kunnen uitschakelen. In een worst case scenario kan op een zonnige dag het stroomgebruik van miljoenen huishoudens wegvallen. Volgens de Volkskrant onderkennen de stroombedrijven het gevaar niet, maar erkennen onafhankelijke deskundigen wel het risico. Het ministerie van Economische Zaken houdt in de gaten of het nodig is de ict-beveiliging van zonnepanelen te verbeteren.
Hij kon niet langer wachten. In de kelder stond een prachtige nieuwe cv-ketel, maar zijn vaste installateur Karel wilde pas over een paar weken langskomen om dat apparaat op te hangen. “Dan doe ik het toch lekker zelf”, dacht de klant. “Ik ga niet wachten tot Karel is terug is van vakantie. Met mijn twee rechterhanden is de klus zo geklaard. Zoo, even een vulkraan in de aanvoer, de inlaatcombinatie in de warmwaterleiding en ja er is wel een ingebouwde overstort, maar joh je weet maar nooit; ik zet er voor de zekerheid nog eentje in de retour.” Na afloop stond hij trots te kijken naar het resultaat. Hij knalde een flesje bier open en riep zijn vrouw en zoon erbij. “Jongens , pappa heeft het licht gezien. Er is een gigantisch gebrek aan goede installateurs. Ze staan te popelen in die branche om mannen zoals ik. Kerels met een natuurlijke aanleg voor techniek. Wat Karel kan, kan ik ook. Ik ga van baan veranderen.”
De eigenaar van de Wilkemaheerd in het Groningse Startenhuizen zal deze dagen met gemengde gevoelens terugkijken naar de herbouw van zijn boerderij. Door een verkeerd aangelegde riolering kan de woning niet worden betrokken. De familie Wechgelaer voerde meer dan een jaar strijd met de NAM over de boerderij uit 1821 die door aardebevingen beschadigd is geraakt. De NAM stelde de familie Wechgelaer in 2016 voor de keuze: de Wilkemaheerd verkopen aan de NAM of slopen en op dezelfde plek een nieuwe boerderij neerzetten. Wechgelaer koos voor het laatste. Nu ligt er onder de Wilkemaheerd een dubbelgewapende betonnen plaat om de schokken van aardbevingen op te vangen.
Forse herstelkosten
Maar door die plaat “kunnen we er niet meer bij”, vertelt de eigenaar in het Dagblad van het Noorden. De herstelkosten zijn fors. Zowel de installateur als aannemer hebben inmiddels een advocaat ingeschakeld om te onderzoeken wie de riolering verkeerd heeft aangelegd. Saskia Vaatstra, directeur van Vaatstra Installatietechniek heeft al aan het Dagblad van het Noorden laten weten dat “Vaatstra de riolering niet heeft aangelegd”. Zij wil dat eerst wordt onderzocht bij wie de fout ligt, voordat herstelwerk wordt uitgevoerd. “De aannemer zegt de kosten wel voor zijn rekening te willen nemen, om daarna te onderzoeken bij wie de fout lag.’’ Vaatstra piekert er niet over: “Dat is alsof je eerst alle sporen van de moord gaat uitwissen, om diezelfde moord daarna te gaan onderzoeken.’’
“Nee joh, je hoeft ‘m echt niet vast te houden. Stevig genoeg zo.” Maar zijn maatje wist wel beter en liet niet los. Laatste klusje van de vrijdag, dacht hij. Straks is het weekend en dan wil ik wel lekker op tijd thuis zijn. Ik heb bovendien geen zin om straks alle werkspullen in mijn eentje naar de auto te brengen. Omdat meneer met een verstuikte enkel of erger zit. Bovendien, veiligheid op het werk gaat boven alles, zeg ik altijd maar.
Prettig weekend!
U kent dat vast wel, je bent ergens net lekker bezig en merkt dat je iets in de bus hebt laten liggen. Of, erger, je bent een specifiek onderdeel vergeten mee te nemen. Als u Karel al een tijdje volgt, is dat toch wel één van zijn meest voorkomende ergernissen. Vooral aan het teruglopen naar zijn bus heeft Karel een gruwelijke hekel: zijn welbekende AARGH-momentje. Maar u weet dan ook dat hij altijd wel een mooie oplossing weet te bedenken, ook zonder zijn oude lijf in beweging te zetten richting zijn bus.
Ook deze week was het weer raak. Karel was ingeroepen om een cv-installatie in een behoorlijk technische ruimte aan te leggen; compleet met buffervat en overstort. Normaal gesproken een eenvoudig klusje, en dat was het natuurlijk ook voor Karel. De overstort kon hij mooi laten uitkomen in een al aanwezig putje. Hoefde hij verder ook niet moeilijk te gaan doen over een nieuw aan te leggen afvoerleiding.
Maar AARGH, de slimmerik had onvoldoende pvc-bochten meegenomen en dat putje zat natuurlijk weer eens niet loodrecht tegenover de overstort.
Zuchtend pakte Karel een banaan uit zijn broodtrommel, eerst maar eens wat energie opdoen voordat hij zijn bijna bejaarde botten richting zijn bus zou bewegen. Diezelfde banaan, eentje die misschien net even te lang op de fruitschaal had gelegen, bracht hem op het juiste moment op een lumineus idee. Met zijn karweiflesje kon hij best heel voorzichtig de buis net zo lang verwarmen totdat deze goed te buigen zou zijn. Dat de buis daarvan wat zou verkleuren…, ach met een beetje verkleuring smaakte de banaan ook prima.
Karel kon deze week weer eens fijn ‘old-school’ aan een convectorput werken. Zijn klant wilde van alle radiatoren in zijn huis af en vond vloerverwarming niet handig nu hij net een nieuw tapijt had laten leggen. Dus had hij Karel om een alternatief gevraagd. Natuurlijk had Karel het over wandverwarming kunnen hebben, of desnoods klimaatplafonds, maar Karel dacht terug aan de goeie-ouwe-tijd. De tijd van het gaten zagen in de vloer en het leidingwerk wegstoppen onder de vloer; kortom Karel dacht aan covectorputten. “Hoor je bijna niks meer van” en dat vond hij zonde. Tijd om weer eens een retrotrendje te starten. En dus overtuigde hij zijn klant van deze geweldige, functionele oplossing. Het grootste gedeelte van zijn vloerbedekking zou volledig in tact blijven. Hooguit dat hij wat vlekken zou maken bij het verwijderen van de oude radiatoren (maar dat leek hem niet iets om de klant te vertellen; die vlekken konden daar ook al die tijd al gezeten hebben). Dus Karel kon lekker aan de slag met betonzaag en putroostertjes. Met nostalgie dacht hij terug aan die mooie jaren 80 toen de convectorput het summum was van verwarming in huis. Karel zou er wel even voor zorgen dat zijn klant er warmpjes bij zou zitten, waar hij in zijn huis ook zou zijn. Het valt te betwijfelen of het verwarmen van de schoenenkast van de vrouw des huizes nou nou wel zo zinvol was. Maar goed, die zou over koude voeten in ieder geval niet meer klagen!
Nadat Karel vorige week de badkamer en het kleine kamertje van een klant een opfrisser had gegeven, ging hij deze week aan de slag in een supermarktje bij hem in de buurt. De zoon had de zaak van zijn vader overgenomen, een nog ouderwetse SRV-dienst. Hij had echter weinig zin om nog met die roestige wagen te gaan rondrijden en daarom een bedrijfspandje gekocht waar de lokale buurt zelf maar naartoe moest komen. Karel werd ingeschakeld om het koelingsgedeelte piekfijn in orde te maken, wat neerkwam op het installeren van een chiller. Het koelmeubel in de winkel was zo geplaatst en ook de aansluitingen vormden geen enkel probleem voor onze vakman. Karel moest voor de condensingunit nog wel even het dak op, dat er zeer maagdelijk bij bleek te liggen. Geen pijpje of rookgasafvoer stak er door het dakleer heen. Het was mooi bestrooid met grind, waardoor het eerder een Japanse meditatietuin leek (alleen de hark ontbrak). Karel vond dat het plompverloren plaatsen van een condensor wel erg veel afbreuk zou doen aan dit dak, dat er als een biljartlaken bij lag. Er moest een andere oplossing gevonden worden voor dit rare, grote, witte bakbeest met bewegende ventilatoren. Gelukkig was er op de plek waar een oud luik had gezeten nog een uitsparing achter gebleven. En verdomd, daar paste de condensor op de millimeter precies in. Zo kon het dak de oase van rust blijven die het was. Het is nog even afwachten of de nieuwe supermarkteigenaar net zo tevreden is over de koeling in zijn winkel. Naar de condensor heeft hij in ieder geval totaal geen omkijken!
Een goede vriend belde Karel vorige week radeloos op. Hij was het steen en been geklaag van zijn wederhelft helemaal zat. De vriend (zelf geen technicus) vertelde dat zijn vrouw aan één stuk doorzeurde over de temperatuur in hun slaapkamer. In de zomer is het er altijd te heet en in de winter steevast te koud. Dit ondanks het feit dat Karel vorig jaar nog een prima splitunit voor weinig had geïnstalleerd. Hij smeekte Karel om hulp. Hij kon zich al niet meer heugen wanneer hij voor het laatst een beetje prettig in slaap was gevallen.
Voor vrienden in nood staat Karel altijd direct klaar. Hij wist hoe de vrouw (die het licht niet bepaald heeft uitgevonden) af-en-toe door kan drammen, dus hij hielp hem graag. Samen bekeken ze de binnenunit, waarbij de vriend vertelde dat zijn vrouw standaard de airco aanzette als ze gingen slapen, ook als dit helemaal niet nodig was. Al diverse keren had hij gezegd dat de airco alleen aan hoeft als het te warm is in de slaapkamer. Maar zijn drammerige vrouw, met korte lontje, was daarvan absoluut niet te overtuigen.
Als altijd zag Karel meteen de oplossing. Tegen de tijd dat de temperaturen weer wat omhoog zouden gaan, kwam hij wel een biertje drinken en de airco gelijk goed hangen.
Ook al woont Karel boven de rivieren, het is toch een fervet carnavalsliefhebber. En zo’n 1,5 maand voor de 11e van de 11e beginnen de eerste carnavalskrakers al in zijn hoofd rond te zingen. Het complete genre van ‘Mien waar is mijn neus’ tot ‘Hele grote bloemkolen’. En uiteraard neemt hij die deuntjes vrolijk mee naar zijn werk. Vorige week nog naar een nieuwbouwklus; best een aardig werkje zo alles bij elkaar: Ventilatie, verwarming, elektra, kortom totaalpakketje.
Maar die polonaise in zijn hoofd zorgde toch voor wat probleempjes bij de zich relatief simpele klusjes. Neem nou het kanaal voor de MV-box, die kwam opeens rechtstreeks voor de vloerverwarmingsverdeler uit. Een gevalletje ‘Er staat een kanaal voor mijn verdeler, ja, ja een kanaal voor mijn verdeler’. Ach het zag er verder keurig uit. Maar onderhoud wordt misschien wat lastig zo. Een zorg voor later, dacht Karel luchtig. En die lasdozen,tja die zaten wat scheef. Meer een gevalletje:’Die lasdoas gét scheef, méh ze kenne waal nog stoan’ (vrij naar de carnavalskraker ‘Carnaval op Latte’ uit Wijnandsrade).
Ach Karel zag er de lol wel van in. De bewoners waren daarentegen wat minder blij. Duidelijk geen liefhebbers van het gezelligste feest van het jaar!
Met dank aan Ron Bosch voor de foto’s.
Mocht u nog werk van hem zijn tegengekomen tijdens uw werk of gewoon zomaar? Deel het met ons via:
Karel is zo goed geworden in het besparen op installatiemateriaal, dat hij ruim geld overhield om zijn vrouw en dochter maar eens mee uit eten te nemen. Een belletje naar zijn favoriete restaurant in Dwingelo voor een reservering stond al op zijn to-do-list, maar de eigenaar van het restaurant (een goede klant van Karel) was hem al voor. De restaurateur vroeg Karel een nieuw hoek-urinoir op te hangen. De zaken van de uitbater gingen echter de laatste tijd wat minder voorspoedig en daarom vroeg hij Karel dit klusje met gesloten beurs te klaren. De goede man kon er een 3-gangen diner voor Karel met zijn gezin tegenover zetten (de drank niet inbegrepen, want hij kende de drinkgewoontes van Karel maar al te goed).
Karel, dol op dealtjes en besparingen, hapte natuurlijk direct toe. De urinoir hing binnen no-time aan de muur. Maar bij het aanbrengen van het automatische spoelsysteem, kwam hij tot de ontdekking dat plaatsing (en werking) daarvan toch wel lastig wordt als je een kniestuk gebruikt i.p.v. een 45 graden bocht. Bovendien kwam hij niet goed uit boven het urinoir. Gelukkig had hij nog wat knietjes bij zich. Kon hij de boel toch weer fraai aan elkaar monteren. Verzoek aan de heren-gebruikers is wel een beetje tegen de muur rechts aan te leunen, omdat anders de sensor het niet doet.
Karel heeft afgelopen zaterdag uiteraard direct zelf zijn prachtwerk meermaals bewonderd; tussen de gangen van zijn gratis diner en zelf betaalde drankjes door!
Met dank aan Eimie Rook voor toezending van de foto
Vorige week bespraken we een bespaartip Karel: bezuinigen op ‘enorm dure dakplaten’. Ook als het gaat om elektra heeft Karel de nodige tips in huis. Neem het elektraklusje dat hij afgelopen week uitvoerde: vervangen van wat elektraleidingen, reviseren van de zekeringenkast; appeltje eitje. Nadat al een flinke duit te hebben besteed had aan pvc en vd-draad, vond hij het wel welletjes met de renovatie van de zekeringenkast. Zo’n zekering is toch al snel twee tientjes, een rolletje YmvK toch al gauw 95 euro. Voor Karel al flink aan het budget. Daar had hij ook flink wat kratjes gerstenat voor kunnen halen, dacht hij. Zo’n zekering heeft toch al een koperen geleiding, dus een beetje extra koper moet dan kunnen. En die installatiekabel kun je toch gewoon zelf samenstellen met een rolletje tape eromheen. Dat is het niet van echt te onderscheiden. Levert Karel ook weer mooi het nodige aan regiewerk op als hij terug moet komen omdat stroom er om de haverklap uitklapt.
Met dank aan Harry Verhoeff voor de toezending van de foto.
Mocht u nog werk van hem zijn tegengekomen tijdens uw werk of gewoon zomaar? Deel het met ons via:
Nog nagenietend van het glooiende Rhone gebied, waar Karel van de zomer heerlijk 3 weken met zijn caravan vrouw, hond en jongste dochter vertoefde, ging hij vorige week weer met frisse tegenzin aan het werk. Terwijl hij aan zijn eerste klus van de dag begon, mijmerde hij nog wat na over de mooie Rhone-vallei, zijn vrouw in bikini en natuurlijk de fantastische wijnen die hij gedronken had. Tijdens zijn vakantie had Karel met veel plezier zijn auto over de fraaie bergpassen gestuurd; op en neer en van links naar rechts; over smalle bergweggetjes en brede passen.
Dromer Karel was ondertussen bezig om een gasblok aan te aansluiten met een nieuwe gasleiding. Maar, zoals vaker, beïnvloedt het dagdromen zijn werk lichtjes. Toen hij uit zijn droomwereld ontwaakte en zijn wonderbaarlijke creatie goedkeurend aanschouwde, had hij gelukkig nog wel de tegenwoordigheid van geest om te checken of er geen gas lekte. Na te hebben geconstateerd dat dit niet het geval was, kon leunde hij tevreden achterover. Een gasleiding als evenbeeld van zijn Franse belevenissen. Veel op en neer en heen en weer!
Mocht u nog werk van hem zijn tegengekomen tijdens uw werk of op uw vakantieadres? Deel het met ons via:
Zo kruipend naar de maand juli begint het bij Karel te kriebelen. Hij is zijn bed niet uit te branden, zijn dagelijkse routine is compleet zoek. In werk heeft hij geen zin meer. Kortom, hij is toe aan vakantie. Vorige week was bijvoorbeeld zo’n week dat zelfs zijn geliefde kanaaltjes hem niet meer blij konden maken. En als u Karel een beetje kent, weet u dat hij een spreekwoordelijke moord doet om een kanaal te mogen ophangen.
Bij deze klus had hij zelfs daar geen puf meer voor. Al dat werk, het op maat maken van het kanaal, het ophangen, afmonteren, etc. etc. Het was maar goed dat er in zijn bus nog een lading lege emmers met tegellijm stond van de tegelklusjes die hij het afgelopen jaar heeft gedaan. Scheelde hem weer al dat denk- en montagewerk. En hé, zeg nou zelf, wie bestelt er bij de vakleverancier een kanaal als er nog meer dan genoeg emmers voorhanden zijn…
We hopen dat Karel lekker kan bijtanken tijdens zijn vakantie en na de zomer weer met frisse zin aan het werk gaat. Mocht u nog werk van hem tegenkomen tijdens uw werk of op uw vakantieadres? Deel het met ons via:
Internet en Karel gaan nog niet erg goed samen. Het liefste bestelt onze vriend al zijn spulletjes vanuit de stapels catalogi die verspreid door zijn kantoortje liggen. Of het nou van de plaatselijk groothandel is of van de airco-fabrikant. Karel heeft van alle leveranciers wel een papierenboekwerk in huis. Zelfs allemaal van de huidige jaargang, daar is hij dan wél weer erg accuraat in. Zo ook een grote stapel sanitair gerelateerde folders, flyers en naslagwerken. Uren kan hij kijken naar de verschillende typen kranen en douchewanden. Vooral de omschrijvingen zijn om van te smullen: ‘Nauwkeurige contouren en tijdloze elegantie. De vormgeving is doordacht en gereduceerd tot in detail – voor een duidelijke overall esthetiek worden hoeken en verspringingen waar mogelijk vermeden.’ Dat is pas een omschrijving voor een wc-pot! Pure poëzie volgens Karel. Met de dichterlijke volzinnen die de sanitairfabrikanten elke keer weer weten te produceren, verandert ook Karels werkgedrag. Want ja, hoe monteer je nou een kraan met hoekloze verspringingen en een L-uitloop met kubistische vormen. Die kun je natuurlijk niet gewoon zomaar aan de muur monteren. Daar moet je toch echt dat ene stapje meer voor doen. Een kraan met een elegante hoge uitloop met brede ergonomische menggrepen heeft natuurlijk de aandacht nodig die het verdient. Zo’n kraan moet de eigenaar het gevoel geven een stukje kunst aan de muur te hebben hangen. Functionaliteit is niet het enige dat telt, hij moet het idee hebben naar een Picasso of Rembrandt te kijken. Dankzij Karel kan de eigenaar van deze kraan, telkens als hij zijn handen wast, niet om het fantastische design van deze kraan heen… Vooral het iets te kleine wasbakje benadrukt de overweldigende uitstraling van de kraan, precies zoals de fabrikant het heeft bedoeld.
“Dat milieu is toch wel een dingetje hé”, had collega-zelfstandige Frans laatst tegen Karel gezegd. “Al die plannen om die fossiele brandstoffen en uitstoot terug te dringen. En dan de opkomst van groene stroom, zou dat nou wat veranderen aan NEN1010 en het veilig werken?” Karel had Frans vertwijfeld aangekeken, maar een beetje geknikt en had het gesprek snel verlegd naar die Dino-plaatjes van Albert Hein (dinosauriërs zijn tenslotte ook fossielen). Het begrip fossiele brandstoffen is Karel volkomen onbekend en groene stroom in combinatie met één of andere afkorting zei hem ook totaal niets. Duidelijk geen man van de wereld, die Karel. Totdat hij vorige week bij een klant een mooie nieuwe ketel op zou gaan hangen. Hij constateerde een loshangend stopcontact aan de muur. “Dat kan toch echt niet,” dacht hij, “levensgevaarlijk!” Karel had nog wat groen isolatietape in zijn koffer zitten; kon hij de klant gelijk blij maken met groene stroom. Bij het eraf halen van de oude ketel (eentje met een tapwaterrendement van gemiddeld 1,2% uit 1978) zag hij dat de stekker eigenlijk nog hartstikke goed te gebruiken was. De stekker uit die nieuwe ketel legde hij dus maar in z’n bus. Toch weer een mooi voorraadartikel. Vindt de klant vast niet erg, bedacht hij, nu die niet alleen over een fraaie, nieuwe en veilige ketel beschikt maar ook over gratis groene stroom!
Het is de afgelopen tijd behoorlijk warm geweest. Dus Karel was vooral druk in de weer met airco-installaties. De ene na de ander splitunit hing hij op bij zijn klantjes. Lekkere omzet natuurlijk, maar man wat zijn die buitenunits toch zware en onhandige dingen, vooral in die bloedverziekende hitte. Toen hij vorige week zijn derde split binnenshuis gemonteerd had, restte hem enkel nog de buitenunit te monteren. Op zich geen probleem om de unit buiten te installeren – de bewoners hadden een mooi plat dak – maar mijn god in die hitte (het was inmiddels al drie uur ’s middags en de zon stond hoog aan de hemel te branden). Daar had hij dus echt geen puf meer voor. Maar ja zo’n buitenunit werk je nou niet direct weg in een binnenmuurtje ofzo. Gelukkig had de klant een mooie ruime badkamer, met een voldoende hoog plafond. Bijkomend voordeel: de aanzienlijke decibellen die de buitenunit produceert overstemmen zo mooi de wc-geluiden van de bewoners. Het is wel te hopen dat de draagconstructie het aankan als er iemand op de wc zit. Anders heeft dat voordeel ook zijn nadeel!
Karel kwam deze week bij een echtpaar dat graag het toilet gerenoveerd wilde hebben. De bestaande wc-pot stamde nog uit begin jaren ’80 en het bruine tegelwerk kon inmiddels echt wel een opfrisser gebruiken. Gewoon een normale klus dus voor Karel. Hij had een mooie standaardpot gehaald bij de plaatselijke bouwmarkt en op verzoek van de vrouw van de opdrachtgever een combinatie van verschillende kleuren blauw mozaïektegeltjes voor de muren, om een soort van strand-gevoel op de toilet te creëren. Maar bij het verwijderen van de oude wc zag Karel al direct een probleem: de afvoer bevindt zich aan de voorzijde. Dat betekende dus hakken. Maar ja, als Karel ergens een hekel aan heeft dan is het wel aan het bikken in een betonvloer van zo’n rottige kleine ruimte als het toilet van dit toch wel bijna zeventigjarige echtpaar. Dit laatste bracht hem direct de oplossing. Die mensen zijn over een aantal jaar misschien wel hartstikke slecht ter been en kunnen dan amper nog door de knieën. Dus Karel, meedenkend als hij altijd is, ‘zegt het met een koofje’. Om het zee/strandthema helemaal door te voeren kon hij dan maar beter die koof betegelen met de mozaïektegels (als een soort van zee onder wc-pot). Het geheel heeft hij vervolgens keurig afgemaakt met een lading schelpen die zijn vrouw het afgelopen weekend na een strandwandeling had meegenomen. Je kan de zee nu bijna ruiken in dit kleine kamertje (wat ook weer zijn voordelen heeft, aldus Karel).
Met dank aan Johan blauw van J.B. Installatieservice, Obdam voor het spotten van dit Kareltje.
Karel werd teruggeroepen door een klant waar hij een paar weken geleden wat ventilatiekanalen had aangelegd. De klant had het idee dat er geen aanvoer zat naar één van de ruimtes (niet de garage gelukkig). Uitstekend uitzoekwerk van Karel (zoals we natuurlijk kunnen verwachten van deze top-installateur) bracht hem bij een lamme klep in één van de kanalen op zolder. Maar juist dat kanaal was vrij lastig te installeren geweest, vanwege de nogal irritante locatie. Hij stond dus niet te springen om de klep te vervangen. Gelukkig had Karel zijn gereedschapskoffer mee naar zolder genomen en de nodige ti-wraps bij zich. Dan maar een stuk gereedschap opofferen, moet hij gedacht hebben, die zou hij wel weer in rekening brengen. Dit valt tenslotte onder regiewerk. Het was niet zijn schuld dat die klep niet meer functioneerde (of waarschijnlijk nooit heeft gedaan).
Het spaghetti-aircomonster van vorige week was voor Karel een opmaat naar een ander culinair huzarenstukje van zijn hand. Deze week stond een WTW- renovatie met kanaalwerk op de planning. Karel had al snel in de smiezen dat de garage naast de keuken slecht geventileerd werd. En aangezien hij nou eenmaal een Pietje precies is in zijn werk, ging hij direct aan de slag om deze kamer van de nodige frisse lucht te voorzien. Maar om de ventilatiebuis recht over de keuken te laten lopen vond zelfs Karel net even te ver gaan. Vooral ook omdat hij niet wist waar de elektriciteitsleiding van de plafondlamp liep en hij niet echt veel zin had om zichzelf onder spanning te zetten terwijl hij de buis in het plafond verankerde. Dat verankeren doe je normaal gezien natuurlijk keurig met een partijtje beugels, draadeind en schroeven. Hoewel hij deze keer de afwerking best wel netjes heeft gedaan. Blijft het natuurlijk jammer dat er door de keuken nu een buis met een doorsnede van 25 cm loopt, inclusief in het plafond geboorde stukken hout. Maar de garage was in ieder geval weer helemaal fris en fruitig, in hoeverre dat nou écht nodig was.
Na alles kiekjes van Karel zijn op en onderweg wordt het tijd om het echte werk weer op te pakken. Deze week een lekker kanalenklusje. Bij een bedrijf dat een nieuwe luchtbehandelingskast op het dak had laten zetten. Hij mocht dan weliswaar niet de LBK doen, maar Karel was wel aangenomen voor het kanalenwerk. Natuurlijk wel jammer dat er geen PVC aan te pas kon komen deze week. Maar een lekker kanaaltje tegen een plafond aanschroeven is natuurlijk ook nooit verkeerd. Hij had vooraf al de inkoop gedaan. Uiteraard met de enorme natte vinger die hij standaard gebruikt voor het inmeten van zijn werk. Gevolg, hij kwam uit met een kanaal waarin een uitblaasplek zat, op een plek waar die niet moest zitten. Nou had Karel van het weekend net thuis zijn woonkamer van nieuw laminaat voorzien en nog wel een stukje in zijn bus liggen. Zo heeft het bedrijf geen gereviseerd kanaal, maar is het bedrijf nu de trotse bezitter ’s werelds eerste gelamineerde luchtkanaal! Hopelijk is het vooral droge lucht die door de LBK wordt aangemaakt…Laminaat en water schijnen wat minder goed samen te gaan.
Vorige week nog gezien hoe Karel zijn ‘kantoor’ onderweg had ingericht en hij zijn geliefde lengtes pvc vervoerde? Ook deze week is zijn bedrijfswagen het onderwerp van gesprek. Met het mooie weer op komst zag Karel zichzelf al weer helemaal zwetend in zijn auto zitten, waarin jammer genoeg een airco ontbreekt. Noodgedwongen maakt hij nu nog vooral gebruik van zijn ‘Alle Ramen Kunnen Open’ systeem. Dat moest toch anders kunnen. Hij had laatst ergens een best wel goed werkend splitje vervangen. Die stond nog in zijn garage om ooit eens naar de oud-ijzerboer te brengen. Zoals de rest van het complete kerkhof aan HVAC-apparatuur dat inmiddels 3 hoog opgestapeld ligt in zijn garage en rond zijn huis. Maar goed, met het oog op de klimaatverandering en de hiermee gepaard gaande toenemende temperaturen, sleepte hij de splitunit onder een stapel oude warmtewisselaars en geisertjes vandaan, direct vanuit zijn garage naar zijn auto toe. Die split was snel aangesloten op de accu en met nog een strak kanaaltje naar binnen via de achterruit, was Karel klaar voor de aankomende zomerhitte. Alleen nog wat verzinnen op de kou in zijn nek.
Deze week geen foto van Karel zijn ‘vakwerk’ maar twee keer zijn bus in beeld. Als installateur wil je toch een beetje goed voor de dag komen. Zo zorg je ervoor dat je bus af en toe eens door de wasstraat wordt gereden, ruim je hem bij tijd en wijlen even op en neem je veiligheid en arbo-regels in acht. Karel is niet zo van het opruimen, zo kun je op de eerste foto duidelijk zien. De meeste zelfstandigen hebben een kantoor aan huis, maar Karel heeft aan de term flexibele werkplek een geheel nieuwe dimensie gegeven. Zijn complete administratie past namelijk perfect op de bijrijdersstoel. Voor zijn dagelijkse lunch van de firma met de gele M blijft zelfs nog voldoende ruimte over. Zo heeft Karel alles lekker bij de hand en kan hij tijdens zijn lunch nog wat factuurtjes versturen.
Na zijn hamburgertje met kaas en milkshake gaat Karel fris en fruitig weer op weg naar een volgende klus. Uiteraard een PVC-klusje, want ‘een dag niet gelijmd is een dag niet geleefd’, is zijn levensmotto. En dan is het natuurlijk zonde om die mooie lengtes PVC in te korten. Ze passen heus wel in de bus. De buizen staan perfect schuin omhoog, want Karel denkt graag aan de veiligheid van de mensen die achter hem rijden. Mmm, eerst nog even terug naar de gele M. voor een toetje. Hopelijk komt Karel geen tunneltjes tegen.
Nadat Karel zich afgelopen week had gestort op een close-in boiler. Kwam er deze week een mooi stukje meet- en regeltechniek op zijn pad. Dat inregelen is natuurlijk een koud kunstje met alle KNX, BAC-net, LON en ip-protocollen. Nee de echte uitdaging zat voor Karel toch wel in het aansluiten van de bekabeling. Druksensoren, flowsensoren, warmtesensoren, koudesensoren, luchtsensoren, sensoren die sensoren meten, etc. etc. Dat gaf al met al toch een behoorlijke kabelboom die ook nog eens van stroom moest worden voorzien. Nou is Karel natuurlijk een uitmuntend elektricien en laat hij zich natuurlijk niet afschrikken door een paar draadjes meer of minder. Met een door-lusje hier en een kroonsteentje daar kwam hij toch tot een mooi eindresultaat. Of alles daadwerkelijk gemeten wordt wat er gemeten zou moeten worden vragen we ons wel af.
Karel is een man van ‘niet lullen maar doen’, ook als het gaat om het ontbreken van gereedschappen of materialen. Heeft hij niets bij de hand, geen probleem, er is vast wel iets anders in de buurt waarmee het gefixed kan worden. Kan hij weer snel naar zijn volgende klus. Dat zijn gereedschapskoffer net zo’n georganiseerde chaos is als zijn hoofd, bleek deze week eens te meer. Hij moest een close-in boiler aansluiten maar kon zijn pijpenbuiger nergens vinden. Uiteraard zou een ieder zichzelf respecterende installateur even naar de bus teruglopen of desnoods naar de zaak terugrijden om er daar eentje te halen. Zo niet Karel. Karel heeft handen, en handen buigen een koperen leiding net zo goed als een buigapparaat dat specifiek gemaakt is voor een dergelijk werkje. Knietjes of andere materialen vindt hij allemaal flauwekul; gewoon je beide handen gebruiken en de close-in boiler is prachtig op aangesloten. Weer een fraaie klus van Karel, of het nou functioneert of niet.
Dat Karel een bijna fetisj voor pvc heeft, hebben we al vaak voorbij zien komen. Als hij maar naar het spul kijkt wordt hij al week in zijn knieën. Deze week ging hij opnieuw helemaal los. Bij een nieuw aan te leggen pompinstallatie was de vraag van de klant aan Karel simpel: “Kun je de installatie zo aanleggen dat ik bepaalde delen separaat kan afsluiten”. Voor Karel natuurlijk een ‘open deur’ van jewelste. Met zijn geliefde materiaal brengt hij elke klus tot een meer dan prima einde! Want pvc is wel zo makkelijk te verwerken, makkelijk te zagen, lekker te lijmen en vooral in elke vorm te monteren. Na zo’n uur of twee in de weer te zijn geweest met pvc-lijm, diverse lengtes, t-stukken, eindstukken, bochten en afsluiters mocht het resultaat van zijn noeste arbeid er weer zijn. Het is nu alleen nog maar de vraag of de installatie optimaal rendeert dan wel enig nut heeft. Een kniesoor die daarvan wakker ligt. Karel in ieder geval niet.
Dat Karel er eentje is in de categorie ‘elk hout is geen timmerhout’ wisten we natuurlijk al een tijdje. Je kunt je wel installateur noemen, maar er eentje zijn is een tweede. Van zijn installatie-geklungel klopt vaak geen hout. En veel van zijn oplossingen zijn vaak een pleister op een houten been en snijden nauwelijks hout. Dat zal waarschijnlijk liggen aan het feit dat Karel alles op zijn eigen houtje doet. En met de insteek van dik hout zaagt men planken is precisiewerk natuurlijk niet aan hem besteed. Karel is overduidelijk niet uit het goede hout gesneden. En is daarnaast nogal een behoorlijke houten Klaas in de omgang met klanten. Harry Verhoeff daarentegen snapt het gelukkig wel als er geen hout van klopt en stuurde ons deze foto. Karel baalde als een stekker dat hij weer eens iets niet kon vinden. Als het aan ons ligt zit Karel binnenkort alleen nog maar op een houtje te bijten!
Belletje van een klant naar Karel: “Het water in mijn huis loopt overal zo traag weg. Misschien zit er wat verstopt? Kun je daar wat aan doen?” Natuurlijk zou elke zichzelf respecterende collega van Karel hierop af gaan om te kijken of er sprake is van een blokkade. Misschien wat proberen met een veer of anders desnoods de klant aanraden een rioolreingingsservice te bellen. Maar voor Karel is dat natuurlijk veel te voor de hand liggend. “Mevrouwtje, het probleem is niet dat het water niet weg kan stromen vanwege een blokkade. U heeft veel te weinig leidingwerk in huis.” Gelukkig zit Karel goed in de pvc en kon hij dit afvoerprobleem eenvoudig en snel oplossen. Het is maar goed dat de klant niet klaagde over koude voeten. Karel kennende lag er dan binnen no-time een vloerverwarming over de reeds bestaande vloerverwarming heen.
Deze week stond er een keukenkraanklusje voor de nieuwe keuken van één van Karels klanten op het to-do-lijstje. De klant had Karel in vol enthousiasme opgebeld en uitgelegd dat hij een fraaie designkeuken met schitterende spoelbak had laten installeren. Alleen de keukenkraan ontbrak nog. Of Karel dit klusje even kon klaren. ‘Das een makkelijk verdiende boterham’, dacht Karel. Gedreven ging hij de volgende ochtend gelijk maar aan de slag. De klant had weliswaar een afspraak bij de kapper, maar vol van vertrouwen in zijn eerlijkheid (en vakmanschap) moest hij zelf de deur maar achter zich dichttrekken als hij klaar was. De keuken was een fraai stukje designwerk, zag Karel meteen. Vooral de spoelbak ‘sprong eruit’; spiegelglad werkelijk, geen glooiing in te bekennen. Hij deed zijn uiterste best om de kraan mooi gecentreerd tussen de keukenkastjes te plaatsen. Na vakkundig boorwerk kon de kraan zonder moeite worden geïnstalleerd. Karel checkte nog snel even of hij niets vergeten was, ruimde zijn spullen netjes op en trok, zoals gevraagd, de deur achter zich dicht. Daarna spoedde hij zich naar de nabijgelegen bouwmarkt, want zo’n moderne spoelbak leek hem ook wel wat voor thuis, designliefhebber die hij is.
Voor de derde keer in een week tijd werd Karel gebeld door een klant waarvoor hij een maand geleden een compleet nieuw leidingwerk had aangelegd. Het lekte nog steeds, of hij direct kon komen. Karel zuchtte eens diep, hees zichzelf uit de kruipruimte waar hij zich op dat moment in bevond en liep, zonder de kruipruimte af te dekken en de klant – waar hij op dat moment bezig was – in te lichten, weg om naar de lekkage toe te gaan.
Hij had er de afgelopen week al drie rolletjes Telfon doorheen gejast, een half busje solderdraad opgesmeerd en 3 bijna hagelnieuwe knelkoppelingen gebruikt (slechts één keer in een ander project gebruikt, waar ze zonder problemen 20 jaar hebben gefunctioneerd). Maar het lekken hield maar niet op. Moedeloos werd hij van dit soort klanten dat maar bleef zeuren om kleinigheden. Zet er dan gewoon een emmer onder, dacht hij bij zichzelf. En juist die superheldere gedachte leidde hem naar de oplossing.
Waarom de oorzaak aanpakken als je ook het gevolg kan oplossen? Een keurig gootje eromheen met een afvoer richting het putje; dat moest het einde betekenen van die irritante stroom aan telefoontjes! Terwijl hij zijn prachtoplossing stond te bekijken, ging zijn telefoon weer. Dit keer was het zijn klant die hij in de steek had gelaten met een open kruipruimte. Deze vroeg zich boos af waar hij was en waarom hij het luik open had laten staan… Zijn poedel was erin gevallen en had nu een gekneusde poot. Karel zuchtte, mompelde dat hij er zo weer aankwam en sjokte traag richting zijn bus…terug naar de klus
De VSK was een hoogtepunt voor Karel. Man wat heeft hij daar een hoop interessants gezien! Enorm veel verschillende soorten bier en overal smakelijke hapjes. Het was fantastisch. Om 12 uur kon hij zijn eerste gele rakker al naar binnen gooien in combinatie met een verse schaal bittergarnituur. Hij had zich elke dag prima vermaakt…tot vrijdagmiddag. Er belde een klant over een lekkende ketelsifon, net toen hij zijn vijfde trippel achter in zijn keel goot. Hij was eigenlijk van plan nog wel een zesde en zevende te nemen, maar de klant kreeg natte voeten, dus hij moest het hierbij laten.
Gelukkig reed zijn vrouw (prullaria-verzamelaarster en dus ook een frequent beursbezoekster), die hij wegsleurde bij een stand waar USB-stickies in de vorm van toiletpotten werden uitgedeeld. Natuurlijk had Karel geen nieuwe sifon bij zich, maar gelukkig wel enkele verschillende lengtes PVC. Daarmee kon hij de lekkage snel mee oplossen, waarna hij thuis nog mooi even zijn roes op de bank kon uitslapen.
Het is te hopen voor de bewoner dat de ketel wel goed blijft verbranden en er een co-sensor aanwezig is…
Karel heeft zichzelf voorgenomen dit jaar wat meer vaknieuws te volgen.
Het afgelopen jaar had hij een paar klusjes waarin hij denodige nieuwe technieken moest toepassen. Die klussen zijn natuurlijk in Karels ogen allemaal perfect afgerond, maar toch…een beetje kennis van de huidige technieken is nooit verkeerd.
Zo las Karel, voordat hij naar de klus ging die te zien is op de foto van deze week, iets over het VSK thema…iets met omhoog en omlaag ofzo… Geen idee meer hoe het precies zat, maar hij moest dit natuurlijk direct toepassen in deze klus. De tijd dat leidingen gewoon recht-toe-rechtaan naar de gootsteen toegaan is voorbij… Het beursthema had hem dat wel duidelijk gemaakt. Met wat extra dichterlijke vrijheid kon hij ook nog wat verloopjes aanbrengen in het geheel. Helemaal in lijn met de beurstrend. Volgende week maar eens kijken of die trend daadwerkelijk op de beurs zichtbaar is.
Karel heeft zich de afgelopen vakantieperiode weer helemaal kunnen opladen met kluswerk in oorden waar nog wel fatsoenlijk bevroren leidingen te vinden zijn. Eenmaal terug ging zijn telefoon alweer snel voor een afvoerklusje. Vol frisse energie dook Karel het gootsteenkastje van de klant in om er weer eens lekker tegenaan te gaan. Terwijl hij, liggend op zijn rug, de witte pvc-verbindingen aan elkaar lijmde, dwaalde hij in gedachten terug naar het weidse witte Noorse landschap waar hij de afgelopen twee weken in vertoefde. Hoe hij tussen de klusjes door, de toeristische, besneeuwde routes van het hoge noorden had bedwongen. Totdat hij weer bij zinnen kwam en zag dat de afvoer waaraan hij bezig was niet echt lekker uitlijnde met de naastgelegen wasmachineafvoer. Gelukkig had Karel genoeg ‘scenic-route-ervaring’ opgedaan in het Lapse land om ook de afvoer in dit keukenkastje even op de juiste manier op te ‘Lappen’. Het is maar goed dat Karel een vakantie in een glijbanenpark helemaal niets vind.
Karel zoekt deze komende weken even een regio op waar hij wel aan gesprongen leidingen kan werken.
Hij is na de jaarwisseling weer terug net als de nieuwsbrief van Installatienet.nl
Iedereen die wel eens op Linkedin kijkt ziet steevast dezelfde persoon omschrijvende steekwoorden voorbij komen: Creatief, Gedreven, Sociaal of Flexibel.
Ook Karel zijn linkedin profiel barst van de ego oppeppende trefwoorden. Zo omschrijft Karel zichzelf als een enthousiaste en creatieve vakman, met een passie voor tegelwerk en wielrennen. Iemand die niet schuwt voor de toepassing van nieuwe technieken en altijd zeer gestructureerd werkt. Maar bovenal uitermate flexibel is.
Dat hij zijn flexibiliteit graag etaleert in zijn klussen behoeft bij de foto van deze week geen verdere toelichting, zo’n wasmachine werkt ook uitstekend met een tuinslang als leiding.
Nu maar hopen dat hij met zijn creatieve, flexibele geest het niet in zijn hoofd haalt om Wicubuis als tuinslang te gaan gebruiken!
Karel leert graag van collega installateurs (alhoewel zijn werk natuurlijk geen aansturing nodig heeft), de redactie ontvangt de foto’s van Karel zijn ‘vakwerk’ daarom graag.
Dat Karel trots is op zijn tegelwerk hebben we wel eerder gezien. Deze week weer een fijn tegelklusje in de gymzaal van Zuid-Laren, met daarbij de aansluiting van een complete toiletgroep en wat wastafeltjes.
Vol enthousiasme was hij begonnen aan het precisiewerkje van het tegelen en ‘man, man, man, wat zag dat er weer strak uit’. Fonteintje fraai opgehangen, afvoer strak in de muur gemonteerd. “Wat een vakman ben ik toch”, dacht hij bij zichzelf, terwijl hij een stapje achteruit deed om alweer een prachtklus te bewonderen. En, zoals het een echte vakman betaamt moest hij natuurlijk wel alles even testen… Maar toen hij de kraan opendraaide kwam er geen druppel water uit. Karel krapte zich achter zijn oren, keek indringend naar zijn aangelegde meesterwerk. Na zo een vijf minuten te hebben gestaan drong het tot het door: hij was het leidingwerk glad vergeten aan te leggen achter de muur. Karel keek naar zijn schitterend betegelde muur en prevelde in zichzelf: “zonde van die tegeltjes”. Gelukkig wist hij waar het tappunt in de muur zat dus een enkel klein gaatje was meer dan voldoende om ervoor te zorgen dat het meeste van zijn schitterende tegelwerk in perfecte staat kon blijven. Gelukkig had hij de riolering van de wc’s wel aangesloten!
Karel kampt met een dubbel gevoel deze week. Aan de ene kant loopt hij over van trots, aan de andere kant vraagt hij zich af of hij wel trots mag zijn. Nadat de Onderzoeksraad voor Veiligheid haar rapport over de veiligheid van CV-ketels en de gevaren van koolmonoxidevergiftiging had gepresenteerd, zag Karel op TV en in de kranten een hoop van zijn vakkundig geïnstalleerde keteltjes terug. Allemaal prima installaties, dacht Karel. Maar later op de avond zag hij weer één van zijn meesterwerkjes voorbij komen en zette hij het geluid van de TV maar eens wat harder. Hij hoorde de voorzitter van Uneto-VNI nog net tegen de verslaggever zeggen dat ‘het op deze wijze aanleggen van een ketel vraagt om problemen’. Er werd gesproken over keurmerken, beunhazerij en prutswerk. Het trotse gevoel dat Karel de hele dag met zich had meegedragen, brokkelde snel af. Gelukkig werd er nog wel vermeld dat de fabrikanten meer aan dit probleem zouden mogen doen… Zo kon Karel toch weer met een gerust hart naar bed gaan. Hij was geen prutser, het is allemaal de schuld van de fabrikanten. Moeten ze maar geen koolmonoxide in die ketels verwerken.
Eindelijk weer wat afwisseling voor Karel; na de toiletklussen de afgelopen weken, weer eens wat anders. Zijn werk werd al gelijk gespot door Roy Ipenburg, die het typeerde als “wel creatief bedacht”.
In de stal van de boerderij moest er een schrobplek komen zodat de boer zonder al te vieze handen ’s middags en ‘s avonds aan tafel kon schuiven.
Omdat Karel de afgelopen week vooral onder toiletpotten had gehangen en zijn klankschalen-therapeut hem had geadviseerd om ’s avonds ter ontspanning een half uur op zijn hoofd tegen de muur aan te gaan staan, was zijn oriëntatievermogen enigszins vertroebeld. Met in zijn achterhoofd de upside-down-relaxing-and-medition-techniek begon Karel vol enthousiasme aan het leidingwerk en de kraanmontage. Hij had bedacht dat een wasmachinekraan wel zou moeten voldoen; bij de boerenklant hoef je niet aan te komen met een nieuwe creatie van Antonio Citterio.
Nadat de wasmachinekraan vakkundig was gemonteerd deed Karel een stap naar achteren om alweer een wonderschone creatie van zijn vakmanschap te bewonderen. Met zijn hoofd licht naar links gebogen bekeek hij goedkeurend zijn werk en zette de kraan aan. Tot zijn stomme verbazing moest hij constateren dat de zwaartekracht in deze stal verkeerd om werkt: het water kwam er aan de bovenkant uit. Om deze absurde natuurkundige verwarring ongedaan te maken had hij gelukkig nog een stuk boogkraan in zijn bus liggen en kon de boer alsnog met schone handen aan de dis bij zijn vrouw.
Hopelijk staat Karel volgende week wel meer met beide benen op de grond!
Ook Karel heeft wel eens van die weken dat het lijkt alsof hij alleen maar hetzelfde soort werk doet. Na de Turbo-stort van afgelopen week, trok hij er deze week weer op uit voor een toiletrenovatie. De bewoner wilde wel graag verwarming in het kleine kamertje, want het kon in de winter behoorlijk koud zijn op het toilet. Voor Karel natuurlijk geen probleem die draait zijn hand niet om voor wat ‘verwarmend’ werk.
Karel zou Karel niet zijn als hij net weer dat extra stapje doet voor zijn klant. Je kent hem hè: oog voor design, meester in het besparen van ruimte en niet beschroomd om er wat extra luxe tegenaan te gooien. De toiletstortbak met verwarmend water voorziet de bewoners van een groot genot bij het doorspoelen. Door de extra grote uitloop die hij in bak aanbracht en de vlakspoeltoilet eronder is deze toilet 2.0 ook nog eens uitermate geschikt als douche-wc.
We adviseren de bewoners wel frequent te spoelen, vooral niet op vakantie te gaan en de verwarming te laten branden. Anders wordt de toiletervaring misschien wel een tripje ziekenhuis vanwege legionellaklachten. Klagen over een koud toilet is er in ieder geval niet meer bij!
Na de uitputtende klus die Karel had uitgevoerd bij de zoon van Wiro had hij deze week even tijd nodig om zichzelf op te laden. Met de nodige dosis aan red bull en andere stimulerende energiedranken stond Karel stijf van de cafeïne, Guarana, Taurine en andere oppeppers en had hij een toch wel gehaast gevoel over zich gekregen.
Dus het moest die dag allemaal snel, rap, vlug en vooral niet te langzaam. Zo ook een toiletklus, even vlot tussendoor. Tergend langzaam vulde de stortbak van het toilet zich dat hij had aangelegd. Karel stond trillend van de irritatie (en opwekkende middelen) afwisselend op zijn horloge en naar het straaltje water dat de stortbak inliep te kijken. Dat MOET en zal sneller gaan. “De overloopleiding van de elektrische boiler hangt er hier toch maar werkeloos bij”, dacht onze ‘niet voor één gat te vangen’ installateur. Tijd voor wat ‘Turbo-stortbak-vullen’.
Max Verstappen doet zijn pitstop binnen 3,5 seconden, dat kan thuis voortaan ook!
Door dit snelheidswerk was Karel gelukkig ruim op tijd voor zijn klankschalen-meditatie later die middag. De volgende dag was hij weer helemaal in balans.
Na het opvallende bandenplakwerk van Karel dat Johan Blauw vorige week spotte, kwam er onder andere een foto van Wiro Winnubst binnen met een uitgebreide beschrijving van het werk dat Karel had afgeleverd in het nieuw opgeknapte huis van zijn jongste zoon. Zo zie je maar weer, het werk van Karel zie je ook overal!
De jongste zoon van Wiro kocht in het voorjaar van 2015 samen met zijn vrouw een uit de jaren 70 van de vorige eeuw daterende, ‘opgeknapte’ woning in Drachten. Als gepensioneerd zelfstandig technisch adviseur installatietechniek, met zo’n 49 jaar ervaring, werd Wiro erbij geroepen, om als vader de installatie te komen beoordelen. Hij constateerde dat het ‘opgeknapte’ installatiewerk bedroevend slecht uitgevoerd was, door Karel. De levering van materialen (en het advies?) geschiedde door de vestiging van een bekende Warmteleverancier uit Drachten, rechtstreeks aan Karel. Zoals op de foto te zien is heeft Karel de verdeelset van de vloerverwarming direct onder de cv-combiketel gemonteerd. Voor de gasleiding is geen plaats meer, dus dan maar zonder te beugelen er voorlangs. Ook de legionellabeestjes kunnen in de woning vrijelijk hun gang gaan, immers, tapwater- vloerverwarming- en radiatorleidingen zijn alle gebroederlijk, al dan niet strak tegen elkaar, zonder beschermlaag o.i.d. in het zicht en in de betonvloer verlegd. De begane grond van de woning is voorzien van ‘vloer-hoofdverwarming’, de verdieping van bestaande radiatoren. De woning is voorzien van ongeïsoleerde buitenwanden, en het merendeel van de buitenbeglazing bestaat uit dubbele beglazing van de eerste generatie, maar gedeeltelijk ook enkele beglazing. Die ‘vloer-hoofdverwarming’ gaat dus niet werken als het flink koud wordt, daarvoor is er simpelweg te weinig vermogen uit de vloer beschikbaar. De door Wiro gemaakte controleberekeningen hebben dat onomstotelijk vastgesteld. De jongelui, met inmiddels hun eerste kindje, komen in de ruimten op de begane grond zo’n 40% warmteafgifte tekort. De cv-leidingen die de hooggestookte radiatoren op de verdieping voeden, bestaan eerst uit stukjes (witte) cv-buis van Uponor PE-MD (max. 90 gr C) en al gauw daarna worden de (donkergrijze) vloerverwarmingbuizen van PE (max 60 gr C) in de vrije lucht er aan vastgeknoopt. Die vloerverwarmingsbuizen voor de voeding van de radiatoren op de verdieping zijn zonder isolatie of mantelbuis in het volle beton van de begane grond vloer verlegd, en vervolgen hun weg dan in ook ongeïsoleerde toestand via een reeds afgewerkte schacht naar de verdieping. Totale leidinglengte circa 15 meter enkele reis… Dan hou je dus geen mediumtemperatuur over voor je bij je radiatoren bent…! Maar ook: een paar jaar stoken en de PE-vloerverwarmingsbuis die de hooggestookte radiatoren voedt is naar de bliksem… De installatie werkte volgens de makelaar op deze manier al zo’n jaartje…verder geen commentaar want je bent tenslotte maar makelaar… Wiro en zijn zoon hebben de installatie zo goed en zo kwaad als het ging enigszins aangepast, o.a. door een separate cv-groep, in het zicht, naar de verdieping aan te leggen en de ongeschikte vloerverwarmingsleidingen af te koppelen. De diverse leidingen bij de cv-ketel werden, voor zover mogelijk, gefatsoeneerd en er werd een drukverschilregelaar tussengeplaatst. Maar eigenlijk had de gehele ketelopstelling gesloopt moeten worden, inclusief gedeelten in de reeds aangebrachte plavuizen vloeren. Enkele dagen na het wederom in bedrijf stellen rook schoondochter al geruime tijd een gaslucht. Karel bleek ook nog niet door te hebben gehad dat je een koppeling van een gasleiding onder een cv-ketel aan moet draaien, om nog maar niet te spreken over het verplicht persen van die gasleiding…. Het had veel erger kunnen aflopen… En ruimtelijk ventilatie??? Welnee…! Nergens in de woning aanwezig, zelfs niet in de twee toiletruimten… Alle natuurlijke ontluchtingskanalen waren door Karel dichtgemaakt. Uitsluitend de keuken werd door Karel voorzien van een recirculatie wasemkap met actief koolfilter… Kort na de eerste technische verbeteroperatie werd de jongste kleinzoon van Wiro geboren. De materialen om een mechanisch ventilatiesysteem type C aan te brengen liggen al klaar onder de carport. Eerst maar eens kijken hoe die jongelui de winter doorkomen. Wiro heeft ze terdege en vaderlijk gewaarschuwd dat ze de raampjes voorlopig hier en daar wel wat open moeten houden.
Karel heeft dan uiteindelijk de knoop doorgehakt en collega Frans gevraagd om samen met hem wat klussen op te pakken.
Frans, die zichzelf totaalinstallateur noemt, is van alle markten thuis: stoppenkastje, PV-paneeltje, warmtepomp; Frans draait er zijn hand niet voor om.
Met Frans aan boord voelt Karel zich natuurlijk helemaal het mannetje, van loodgietersbedrijf ‘Karel klaart het wel’ tot Totaalinstallateur ‘Karel en Frans fixen het met glans’.
De twee heren werden gevraagd voor een afwaterklusje. Of de balkons van dit appartementencomplex met de overstort aangesloten konden worden op de goot.
Met de elektrotechnische achtergrond van Frans en het hoogwaardiggebruik van materialen dat Karel hoog in het vaandel heeft staan, kwamen de heren al snel tot de perfecte afwatering.
Die kabelgoten zijn super multifunctioneel. Nou hebben de bewoners tenminste geen oerlelijke grote grijze pvc-buis over hun balkondak lopen, maar een bijna onzichtbare afwatering.
Lange leve de siliconenkit! Nu maar hopen dat er geen blaadjes in de afvoer terechtkomen!
Karel denkt aan uitbreiden, de zaken gaan goed, dus misschien een collega erbij. Hij levert tenslotte ook hightech werk af. Neem nou die ultra-moderne wandverwarming van vorige week. State-of-the-art werk en precies wat de klant wilde.
Maar ja, u weet het: Karel is geen kei in multitasking. Dus moet hij wel goed blijven nadenken wat hij doet tijdens het werk.
En met zijn hoofd vol van die expansiedrift kan het natuurlijk nooit goed gaan. Deze week had hij een hoop keteltjes te doen. Daarnaast werd hij bijna elke 10 minuten gebeld door het detacheringsbureau dat hij aan het werk had gezet om een geschikte collega te vinden.
Kortom hij zag het allemaal niet meer zo recht. Of Karels klanten na deze week nog steeds in rijen van 3 op hem zitten te wachten en of hij nog op zoek moet gaan naar personeelsuitbreiding…? U leest het volgende week!
Ook zelf ´vakwerk´van Karel gezien? Stuur ze ons dan toe en wie weet staat er komende vrijdag een foto met een stukje toelichting te bewonderen op onze kanalen. Toesturen kan naar redactie@merlijnplus.nl, twitter naar @installatienet of gewoon als bericht op facebook!
Vraagt er vorige week nog een klant aan Karel om een nieuwe radiator op te hangen, komt er deze week één of andere lijpo die over wandverwarming begint. Want dat had die klant gelezen in een woonblad en leek hem wel wat.
Nou is Karel niet direct de persoon die zijn kennis via de vakbladen bijhoudt of überhaupt enig idee heeft waar hij mee bezig is. Hij is al blij dat hij bij thuiskomst al zijn gereedschappen en materialen weer heeft terug genomen. Dus Karel kijkt de klant al twijfelend aan en zegt: “Een radiator hangt toch altijd aan de wand?” Waarop de klant hem verteld dat hij die verwarming dus liever in de muur heeft zitten.
Je kan het Karel bijna horen denken: “Wat een malloot wie installeert er nou een radiator in de muur. Maar ja de klant is koning. Het hoeft in ieder geval geen gloednieuwe radiator te zijn, want er gaat toch een dikke laag stuc overheen!”
Zo levert Karel weer een nieuw kunstwerkje af en rest ons alleen nog de vraag – zo vlak voordat de laatste stuclaag eroverheen zal gaan: komt er nog een gaatje voor het ontluchtingskraantje in de muur?
Heeft u ook van die pareltjes op uw telefoon staan of ziet u er toevallig eentje tijdens uw werk en wilt u uw collega’s laten meegenieten? Stuur ze ons dan toe en wie weet staat er komende vrijdag een foto met een stukje toelichting te bewonderen op onze kanalen. Toesturen kan naar redactie@merlijnplus.nl, twitter naar @installatienet of gewoon als bericht op facebook!
Vorige week heeft u al gezien dat onze Karel er vaak niet met zijn hoofd bij zit. Dat trappetje had hij natuurlijk door alle hectiek totaal over het hoofd gezien. Maar deze week had Karel het wat rustiger, hij kon eindelijk eens de tijd voor zijn klus nemen. Mooi renovatiewerk bij een klant. Die wilde een paar nieuwe radiatoren.
Als vakman is dat natuurlijk een koud kunstje voor hem. Dat Karel ook parttime binnenhuisarchitect is had hij de klant nog niet verteld. Terwijl hij de radiatoren vakkundig ophangt, valt zijn oog op de mooie donkere vloer in het huis. Dat is toch zonde om zo´n afschuwelijke rvs-buis als aansluiting op de radiator te monteren, bij zo´n donkere vloer. “Dat kleurenconcept is gewoon not-done voor ons ‘binnen-huis-designende-cv-monteurs”, dacht Karel! Maar waarom gaan voor een simpele kopere buis als je met een materialendoos vol sokken een veel speelser effect kan bereiken.
Aan dit messing designstatement kan Jan des Bouvries nog een puntje zuigen. Philipe Starck zal Karel wel snel bellen om een nieuw kranenconcept te bespreken!
U kent die types wel, mensen die als je vraagt “Hoe gaat het”, altijd roepen “Ja, druk man, druk, druk, druk”. Typetje chaoot, stresserig en vaak wat onzorgvuldig. De bus is ingericht als vuilstort, hij heeft honderden post-itjes op het dashboard geplakt om niets te vergeten en kijkt vooral paniekerig uit zijn ogen omdat hij alweer te laat is voor zijn volgende klus. Nou kun je vaak niet veel afdingen op de beroepskwaliteiten van deze personen. Ze doen hun werk gewoon goed, maar vraag niet hoe. Zo ook onze Karel. Karel levert gewoon goed vakwerk af. Niks op aan te merken, die buis zit gewoon keurig op zijn plek. Geen lekkage, echt een perfecte montage. Maar ja, druk, druk, druk, snel, snel, snel, want hij liep al achter. Één voordeel, zijn trap hoefde hij niet meer naar zijn bus mee terug te nemen.
Heeft u ook van die pareltjes op uw telefoon staan of ziet u er toevallig eentje tijdens uw werk en wilt u uw collega’s laten meegenieten? Stuur ze ons dan toe en wie weet staat er komende vrijdag een foto met een stukje toelichting te bewonderen op onze kanalen. Toesturen kan naar redactie@merlijnplus.nl, twitter naar @installatienet of gewoon als bericht op facebook!
“Waar is mijn bril nou? Nou ja dan maar zonder”, zal deze zeer bijziende collega wel gedacht hebben. “Even kijken, één pvc-overgangsstuk lijkt me wel voldoende om deze wastafelafvoer aan te sluiten.” Maar na de eerste mof geplaatst te hebben, verzucht hij: “Hé, er blijft verdorie nog een heel stuk over!?! Nou ja beetje stopverf (want waarom zou je kit gebruiken) en hoppeta mof twee. Hmmm, nog eentje dan maar, ik zie nog een klein beetje ruimte.” En voor je het weet zitten er uiteindelijk 5 pvc-stopverfverbindingen op elkaar (want kit werkt echt veel minder prettig hoor). Badkamermeubeltje er overheen en klaar was Karel. Dat er geen sifon is gemonteerd mag geen probleem heten. De heer des huizes heeft een prima stoelgang waar toch al geen luchtverfrisser tegenop kan.
Ook een mooi stukje vakwerk dat wel een stukje verdieping kan gebruiken? Mail het naar redactie@merlijnplus.nl of twitter @installatienet , @redactie_IZ en wie weet staat hij volgende week in de nieuwsbrief
U ziet het vast wel als u op vakantie bent: ‘vakwerk’ van een collega waarvan u denkt….”dat zou ik heel anders doen”.
Dat ondervond ook een medeweker van Van Dorp Installaties. Hij stuurde ons dit vakantiekiekje toe met als bijschrift ‘een trotse tegelzetter’.
De toiletruimte van het hotel waarin hij verbleef was ongetwijfeld aangelegd door een gediplomeerd tegelzetter… met wat loodgieterservaring. Kennelijk iemand die zo trots is op zijn tegelwerk dat zo’n achterlijk leidinkje geen spelbreker mag zijn. Blij met het speelse effect van de variërende hoogtes van wandtegels, vond hij dat dit pronkstukje volledig in het zicht moest blijven.
Deze keer geen bloemlezing over wat collega’s allemaal fout installeren. Het wordt mooi weer dus er mag weer gekoeld gaan worden. Dankzij onze VCA, toolboxmeetings en veilig-werken-certificaten, zijn er bij het ophangen van een splitunit al snel een hoogwerker, klimharnas, valbescherming, valstopsysteem, steiger + steigeranker en verzekering, risicoinventarisatie en/of veiligheidsadvies nodig. Terecht uiteraard, want je moet er toch niet aan denken dat je collega of je zelf van een gebouw afvalt en gewond of erger op de grond blijft liggen. Maar in menig buitenland is veiligheid nog steeds het ondergeschoven kindje. Zie dit fraaie overzicht van de capriolen die uw ‘handige’ buitenlandse collega (zonder VCA op zak) uitvoeren.
Heb je net een mooie duowastafel aangelegd loopt die @#$@ afvoer niet door. Want je bent zo slim geweest om de rechtersifon op de foto opwaarts te monteren. Dan kun je natuurlijk even terug naar je bus lopen om een nieuw stukje sifon te halen of, als je daarin niets hebt liggen, even langs de zaak of de lokale bouwmarkt rijden. Je levert dan je werk netjes op, toch? Maar wat zal je je druk maken, als er ducktape en isolatietape bestaat. Daarmee kun je toch perfect het hele rechter zwikkie wat omhoog liften en met kunst en vliegwerk ook de linkerkant wat naar beneden trekken. Loopt die afvoer weer als een zonnetje. En heb je toch mooi een wandeling bespaart naar je bus.
Ook een mooi stukje vakwerk dat wel een stukje verdieping kan gebruiken? Mail het naar redactie@merlijnplus.nl of twitter @redactie_IZ en wie weet staat hij volgende week in de nieuwsbrief
Doorgaans hier in de rubriek uitgelicht een stukje vakwerk wat door uw ‘w-collega’ is aangelegd. Deze keer kregen we echter een mooi stukje ‘e-vakwerk’ toegezonden dat we toch wel graag met u willen delen. Een erkende collega trof in het schuurtje van een mevrouw die onlangs weduwe was geworden, het ‘handy-werk’ van haar overleden echtgenoot aan. Als je goed kijkt zie je dat deze handige klusser een mooie lus heeft gemaakt van het linker bovenste stopcontact naar het rechter. Waarschijnlijk had de man geen zin om gel te gebruiken om zijn haar in stekeltjes te krijgen, want hij hoefde enkel de rechter stekker eruit te halen en 230v deed verder de rest. Of dit een keuring heen komt is denk ik niet echt de vraag. De vraag is eerder: ‘hoe is de vrouw weduwe geworden,?
Ook een mooi stukje vakwerk dat wel een stukje verdieping kan gebruiken? Mail het naar redactie@merlijnplus.nl of twitter @redactie_IZ en wie weet staat hij volgende week in de nieuwsbrief